การกำหนดจิตใจ คือสิ่งสำคัญที่จะทำให้ผู้เข้าร่วมโปรแกรมฝึกการอยู่กับปัจจุบันขณะ เพราะประสบการณ์การติดสารเสพติดนั้น จะทำให้คุณโหยหาถึงสภาวะที่ ‘ยังไม่มาถึง’ หรืออาจเป็นไปไม่ได้อย่างไม่รู้จบสิ้น ทำให้จิตใจและร่างกายของคุณเหน็ดเหนื่อยอย่างไม่จำเป็น นำพาความไม่สมดุลและความเจ็บช้ำเข้าสู่ตัวคุณเอง  หลายคนที่เข้าร่วมโปรแกรมกับเรา เจอภาวะที่ตนเองไม่สามารถจะเชื่อมต่อกับสภาพจิตใจและร่างกายของตัวเองได้ ยากที่จะหาความสมดุลภายในเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยว เพราะผู้คนมากมายไม่ได้รับการสอนให้ทำความรู้จักข้างในตัวตน จึงต้องพึ่งสารเสพติดต่างๆ และทำให้สภาพร่างกายและจิตใจของตัวเองไม่สงบสักที ซึ่งการเดินทางเข้าสู่การฟื้นฟูอาการติดสารเสพติดนี้ จะทำให้คุณเจอความเชื่อมโยงที่มั่นคงระหว่างร่างกาย ความคิด และจิตใจที่นำพาความสงบที่แท้จริงมาสู่คุณ

ร่างกายของเราได้สร้างวิธีการตอบสนองเมื่อภัยมาอยู่ 3 วิธีได้แก่; หนี, สู้, หรืออาการชาไม่สามารถขยับตัวหรือคิดจัดการใดๆ เรามักใช้วิธีเหล่านี้จัดการกับสิ่งที่มากระทบจิตใจ โดยเฉพาะเมื่อไหร่ก็ตามที่เราเครียด และรู้สึกจนมุม หลายครั้งผู้คนจึงหันหาสารเสพติดเพื่อช่วยจัดการกับความไม่สบายใจเหล่านั้น ร่างกายที่คุ้นชินกับการตอบสนองต่อความเครียดอยู่เป็นประจำ จะมีฮอร์โมนคอร์ติซอล (Cortisol) ที่หลั่งออกมาเมื่อเผชิญความเครียดทำให้ร่างกายเต็มไปด้วยภาวะหวาดกลัว, วิตกกังวล, ซึมเศร้า, นอนไม่หลับ และอีกมากมาย

ทางสยามรีแฮบเอง เข้าใจปัญหานี้ ทำให้เราตั้งใจสร้างพื้นที่สำหรับผู้เข้าร่วมโปรแกรม ให้สามารถสัมผัสถึงความสงบข้างในได้ด้วยห้องที่เอื้อให้คุณผ่อนคลายอย่างสบายใจ เมื่อคุณเริ่มกำหนดลมหายใจและฝึกสติไปทุกวัน ร่างกายคุณจะเริ่มปรับตัวเข้าสู่การจัดการกับความอึดอัดและไม่สบายใจต่างๆ ที่เกิดขึ้นอย่างมีประสิทธิภาพ ความเครียดที่มากระทบจิตใจ มันง่ายมากที่จะนำพาคุณให้กลับไปสู่พฤติกรรมเดิมๆ ในการจัดการกับความเครียดนั้น แต่ด้วยการกำหนดจิตใจและเฝ้าดูลมหายใจ คุณจะฝึกการอยู่กับทุกสภาวะอย่างมีสติ ร่างกายและจิตใจของคุณจะค่อยๆ เดินทางสู่หนทางการเยียวยาอย่างยั่งยืน

เหตุผลสำคัญ ที่สยามรีแฮบเล็งเห็นความจำเป็นของการกำหนดจิตใจและฝึกสติ นั่นเป็นเพราะมันคือวิธีที่จะทำให้คุณ ‘แยกตัวเอง’ ออกมาจากการโหยหาสารเสพติดหรือความคิดที่ว่า ‘ไม่มีมันไม่ได้’ เราจะสอนผู้เข้าร่วมโปรแกรมทุกคนให้เห็นว่า ‘ความคิดนั้น ก็เป็นเพียงแค่ความคิด’ เราทุกคนไม่จำเป็นต้องตอบสนองต่อทุกความคิดที่ผุดขึ้นมาในจิตใจของเราก็ได้ 

หนึ่งในผู้เข้าร่วมโปรแกรมของเราเคยพูดเอาไว้ว่า ‘เมื่อไหร่ก็ตาม ที่ฉันมีความคิดผุดขึ้นมาในหัวว่าอยากกลับไปใช้ยาอีก หรือทุกครั้งที่ฉันรู้สึกประหม่า, ท่วมท้นไปด้วยอารมณ์ต่างๆ อย่างอธิบายไม่ได้, หรือรู้สึกเปราะบางจากเหตุการณ์บางอย่าง และเมื่อฉันไม่รู้ว่าจะจัดการกับความรู้สึกที่ยากจะอธิบายเหล่านั้นยังไง การได้กลับมาเฝ้าดูลมหายใจนี้เอง ที่ช่วยให้ฉันควบคุมสภาวะที่เต็มไปด้วยสิ่งเร้าต่างๆ นั้นได้ โดยไม่หวั่นไหวและสูญเสียการควบคุมตนเองไปเพราะมัน’